Vrijdag 16 oktober 2015. Laatste volle dag :(

Sjemig...!! Wat is de tijd omgevlogen. Tijdens het ontbijten ben ik bezig met inchecken via de KLM app. Jakkes wat geeft dat een rot gevoel. Alweer de laatste dag. Door het vele regelen begin van de vakantie, begon het werkelijk relaxen pas na een week. Al die telefoontjes, mails en bezoekjes waarbij we nogal het gevoel hebben gehad dat we flink tegengewerkt zijn, of dat minstens vele dingen langs elkaar heen gelopen zijn buiten ons toe doen.... maakte het niet makkelijker.

Maar goed, de laatste dag. Geen zorgen, niet piekeren, maar genieten!! Selwin en Sophia gaan nog even kijken op ons favo strand Porto Mari. Noëlla en Jarno gaan gelijk met ons mee naar Cabana Beach. Voor mij is dit een super luxe strand. Mooi stukje zee, wit strand waarbij er geen enkel koraal in de weg ligt en ik dus zó het water in kan lopen, zonder naar m'n evenwicht te moeten zoeken. Ook het liggen op een bedje met de rugleuning een beetje omhoog, knippen met je vingers en de dame of heer komt de bestelling bij je opnemen. Whaaaaa luxe!!!

Heerlijk genieten dus, goed insmeren, onder een grote palapa (parasol achtig iets met veel palmbladeren) staan acht ligbedden, dus dat komt goed uit, wanneer Selly en Soppie erbij zullen komen is er voor hen ook gewoon een plekje. Ik kan niet wachten en kleed me gelijk uit, zodat ik het prachtige water in kan lopen. Daarna lekker wat drinken en een carpaccio voor lunch. Met een fluffy bal nog heel veel lol trappen tijdens het overgooien en daarna zelfs nog een patatje op de bedden. Geweldige middag.

Leuk om van Sel en Sop te horen, dat ze nu heel goed kunnen begrijpen dat Porto Mari zo'n heerlijk strand is om te vertoeven. Zwemmen, snorkelen, rusten, genieten, eten / drinken voor redelijke prijzen... alles klopt daar gewoon.

Met een tussenstop voor sigaretten voor Jar en Wella gaan we terug naar het appartement om ons om te kleden voor het eten. Ik duikel nog even snel het zwembad in, om af te koelen en me daarna pas aan te kleden. Met z'n zessen gaan we super gezellig bij de Buurvrouw eten. Lekker veel gelachen en de vakantie zo'n beetje nog eens doorgesproken. Dit hebben we knap gedaan met z'n allen! 

Ik voel me redelijk opstandig, soms zelfs erg verdrietig en regelmatig rolden de traantjes even over mijn wangen vandaag. Ik weet dat ik op de camping in Italië het zo naar m'n zin had, maar dat valt zelfs in het niet bij deze plek op aarde.  Wat voel ik een innerlijke rust hier, wat voel ik me heerlijk, prettig, mooi, rijk, bijzonder, en vooral.... wat heb ik hier toch minder pijnlijke spieren!!  Het blijkt ook dat ik daar niet de enige in ben, ook Ro voelt het zo, en ja... ook Selwin zie ik vaak genoeg vechten vandaag om afscheid te nemen.

Terug bij het appartement ga ik voor de laatste keer het zwembad in. Daarna pak ik zoveel mogelijk alles in m'n koffer, de souvenirs inclusief. De laatste spulletjes doe ik morgen wel, dan is er nog tijd genoeg, zonder dat ik me zou moeten haasten. Ik plop nog onder de douche en daarna ga ik gezellig mee zitten kletsen met Barry en Nihaira samen met Jarno. Ook over onze wensen om hier langer te komen dan dat we nu geweest zijn. Wanneer we iets meer willen weten, mogen we ze altijd bellen en mailen. Dat is lief!

Wanneer ik in bed lig, voel ik me echt verdrietig, en Ro voelt het ook. Hij pakt me vast, kijkt me diep in m'n ogen aan en zegt me: "Dit is ons plekkie he? Ik ga je beloven, dat ik je hier zo snel we kunnen weer mee naar toe zal nemen. En dat we de mogelijkheden gaan bekijken om hier 9 maanden per jaar te gaan wonen!" 

Met die gedachte val ik dan uiteindelijk ook in slaap.